Τρελός απ’ την αγάπη σου ολονυχτίς γυρνάω στις ράχες κι όλα τα βουνά σε ψάχνω και πονάω. Μα τώρα άνοιξες φτερά σ’ άλλη αγάπη πήγες στερέψανε τα μάτια μου στου γυρισμού τσ’ ελπίδες. Χιονίζει μάτια μου εκεί ή μόνο στην καρδιά μου που τη ζεστή σου αγκαλιά επήρες μακριά μου; Στο δαχτυλίδι απού ‘δεσε τον άλλο με τα σένα κρέμονται χίλια όνειρα δικά μου σκοτωμένα. Πολλοί γιατροί μου το ‘πανε πως θα λιγοβαστάξω αφού τση μοίρας ήτανε γραφτό για να σε χάσω. Σε περιμένω μάτια μου σε μένα να γιαγύρεις κι όπως παλιά αγάπη μου στα χέρια μου να γύρεις. Έχασε κάθε νόημα πια η ζωή μωρό μου πώς κόβεται η συνήθεια που σ’ είχα στο πλευρό μου. Τσάμπα παλεύει το κορμί ο Ήλιος να ζεστάνει έφυγες κι η καρδούλα μου χιόνια και πάγους πιάνει. Μοίρα μου πήρες το όνειρο και νου πόμεινε άλλο μα είμ’ άθρωπος και δεν μπορώ μαζί σου να τα βάλω. Φύγε να γίνεις παρελθόν, αφού παρόν δεν είσαι και ‘γω θα πάψω να πονώ κι εσύ να προσποιείσαι. Σαν τσι σταγόνες τση βροχής στων αμαθιών την άκρη, κύλα από τότε που ‘φυγες της μοναξιάς το δάκρυ. Είπε θα φύγει κι είπα του κάμε το να ξεγνοιάσω τάξε πως σ’ είχα και ποτέ να πω πως δα σε χάσω. Δε γράφεις, δεν τηλεφωνείς, ούτε ρωτάς τι κάνω, πες μου τον τρόπο που ξεχνάς να μάθω να τον κάνω. Αν μου πιστεύγεις, πίστευγε, αν δεν πιστεύγεις ξάσου, τα όνειρά μου βρίσκονται μακριά απ’ τα δικά σου. |
|