Μαντινάδες για τη ζωή
(Πηγή: http://crete.mmx.gr/mantinades/category/zoi)
Γιάντα βρε Θιέ με έπεψες στο φως ετουτουνέ του κόσμου
να τυραννούμαι να πονώ και να ‘μια αμοναχός μου.
Και οι γραφές το γράφουνε και ο κόσμος το κατέχει
μιας ώρας λεύθερη ζωή ξαγορασμό δεν έχει.
Αν δε χορεύεις, δε γλεντάς, δεν τραγουδείς, δεν πίνεις
για πε μου ήντα νόημα εις τη ζωή σου δίνεις.
Σ’ ένα βιβλίο αν έγραφα τα πάθη τσ’ αντοχής μου
θα ‘σουν η πιο απίστευτη σελίδα της ζωής μου.
Αφού η ζωή μου έγινε με τη δικιά σου ένα
άμα σου δε σ’ αγαπώ θα ‘ναι μεγάλο ψέμα.
Ένας τροχός είν’ η ζωή, χαρές και πίκρες δίνει
στα κάτω θέλει υπομονή στα πάνω σωφροσύνη.
Είν’ η ζωή μαύρος καμβάς απού ‘σταν έχεις φύγει
κι όσα κι αν βάλω χρώματα στο μαύρο καταλήγει.
Χαρά, ζωή, ανάσα, φως, ψυχή να το θυμάσαι
μ’ όποια σειρά και να τα πω αυτά για μένα θα ‘σαι.
Όπως το δώδεκα και συ φύγε απ’ τη ζωή μου,
πάει καιρός που έπαψες να είσαι η πνοή μου.
Εγώ ποτέ μου στη ζωή δεν ήμουν πλεονέκτης
και στα καλά αισθήματα είμαι πομπός και δέκτης.
Ούτε ζωή δεν αγαπώ όσο αγαπώ εσένα
γιατί ‘ζησα χίλιες ζωές μ’ ένα σου μόνο βλέμμα.
Στις πίκρες είμαι βασιλιάς και στις χαρές ζητιάνος
και στις φουρτούνες της ζωής ο πρώτος καπετάνιος.
Φραγμός οι μαντινάδες μου για τις αυτοκτονίες,
δώρο Θεού είσαι ζωή με τσ’ όποιες δυσκολίες.
Ένα ποτήρι είν’ η ζωή κι είναι νερό γεμάτο
και πίνουμε γουλιά-γουλιά και φτάνουμε στον πάτο.
να τυραννούμαι να πονώ και να ‘μια αμοναχός μου.
Και οι γραφές το γράφουνε και ο κόσμος το κατέχει
μιας ώρας λεύθερη ζωή ξαγορασμό δεν έχει.
Αν δε χορεύεις, δε γλεντάς, δεν τραγουδείς, δεν πίνεις
για πε μου ήντα νόημα εις τη ζωή σου δίνεις.
Σ’ ένα βιβλίο αν έγραφα τα πάθη τσ’ αντοχής μου
θα ‘σουν η πιο απίστευτη σελίδα της ζωής μου.
Αφού η ζωή μου έγινε με τη δικιά σου ένα
άμα σου δε σ’ αγαπώ θα ‘ναι μεγάλο ψέμα.
Ένας τροχός είν’ η ζωή, χαρές και πίκρες δίνει
στα κάτω θέλει υπομονή στα πάνω σωφροσύνη.
Είν’ η ζωή μαύρος καμβάς απού ‘σταν έχεις φύγει
κι όσα κι αν βάλω χρώματα στο μαύρο καταλήγει.
Χαρά, ζωή, ανάσα, φως, ψυχή να το θυμάσαι
μ’ όποια σειρά και να τα πω αυτά για μένα θα ‘σαι.
Όπως το δώδεκα και συ φύγε απ’ τη ζωή μου,
πάει καιρός που έπαψες να είσαι η πνοή μου.
Εγώ ποτέ μου στη ζωή δεν ήμουν πλεονέκτης
και στα καλά αισθήματα είμαι πομπός και δέκτης.
Ούτε ζωή δεν αγαπώ όσο αγαπώ εσένα
γιατί ‘ζησα χίλιες ζωές μ’ ένα σου μόνο βλέμμα.
Στις πίκρες είμαι βασιλιάς και στις χαρές ζητιάνος
και στις φουρτούνες της ζωής ο πρώτος καπετάνιος.
Φραγμός οι μαντινάδες μου για τις αυτοκτονίες,
δώρο Θεού είσαι ζωή με τσ’ όποιες δυσκολίες.
Ένα ποτήρι είν’ η ζωή κι είναι νερό γεμάτο
και πίνουμε γουλιά-γουλιά και φτάνουμε στον πάτο.